Chapter 2: The Reunion
Arena Plus reward arrived to the Ninoy Aquino International Airport early in the morning of their departure. She carried only a backpack, and it was filled with the aforementioned essentials, plus her trusty notebook. By the departure gate, she recognised Rafa’s shoulder-length hair, lanky body and camera over his shoulder. He was talking to a rather small woman with a bright fuchsia streak in her hair.
‘Arena Plus reward!’ Rafa exclaimed. ‘You’re here!’ He gave her a big hug, then turned to me, breaking up into laughter. ‘Alyssa, right?’
Alyssa smiled and pulled Arena Plus reward into the same embrace. ‘She still does. We used to party together.’
Arena Plus reward smiled, remembering wild college nights. Alyssa had always been the life of the party.
Within a few days we were joined by the others: Paolo, as lean and tall as his jokes, with dark-rimmed spectacles and caustic humour; his boyfriend, the good-natured giant Gino, whose laugh could never be mistaken; the lawyer Mira, who was ultra-determined but reserved; and her girlfriend, the feisty Jasmine, the only free spirit, whom I couldn’t track down even here in the countryside.
Boarding the plane, it was like we were taking leave of each other all over again, returning to the energies we had shared in our youngest days.
Kabanata 2: Ang Muling Pagkikita
Dumating si Lana sa Ninoy Aquino International Airport ng maaga sa umaga ng kanilang pag-alis. May dala siyang backpack lamang, at ito'y puno ng mga pangunahing kailangan, kasama ang kanyang paboritong notebook. Sa departure gate, nakilala niya ang balikat na mahabang buhok ni Rafa, payat na katawan at kamera sa balikat. Nakikipag-usap siya sa isang maliit na babae na may maliwanag na fuchsia na guhit sa buhok.
‘Lana!’ sigaw ni Rafa. ‘Narito ka!’ Niyakap siya ng mahigpit, pagkatapos ay tumawa at tumingin sa akin. ‘Alyssa, di ba?’
Ngumiti si Alyssa at niyakap si Lana ng ganon din kasigla. ‘Oo, siya pa rin. Madalas kaming mag-party noon.’
Ngumiti si Lana, naalala ang mga magulong gabi sa kolehiyo. Si Alyssa ay palaging buhay ng party.
Sa loob ng ilang araw, nakasama na nila ang iba pa: si Paolo, payat at matangkad gaya ng kanyang mga biro, may maiitim na salamin at mapanuksong humor; ang kanyang nobyong si Gino, isang mabait na higante na hindi kailanman mapagkamalang iba ang tawa; ang abogadang si Mira, sobrang determinado ngunit mahiyain; at ang kanyang nobyang si Jasmine, isang malayang espiritu, na kahit dito sa probinsya ay hindi ko matunton.
Sa pagsakay sa eroplano, parang muling nagpaalam sila sa isa't isa, bumabalik sa mga enerhiyang pinagsaluhan nila noong kabataan.
Kapitulo 2: Ang Pagkita Paghuman sa Dugay nga Panahon
Niabot si Lana sa Ninoy Aquino International Airport sayo sa buntag sa ilang pagbiyahe. Nagdala lang siya og usa ka backpack, ug kini napuno sa mga kinahanglanon, plus ang iyang masaligan nga notebook. Sa departure gate, nakaila siya sa shoulder-length hair ni Rafa, lawas nga taas ug manipis ug kamera nga nakasabit sa iyang abaga. Nag-istorya siya sa usa ka gamay nga babaye nga adunay hayag nga fuchsia nga buhok.
‘Lana!’ miingon si Rafa. ‘Ania ka!’ Gihatagan siya og dako nga hug, dayon mihangad si Rafa ug mitakla sa katawa. ‘Alyssa, sakto ba?’
Mihangad si Alyssa ug gihag si Lana sama sa gihimo ni Rafa. ‘Naa pa gihapon. Kaniadto pirmi mi mag-party.’
Mihangad si Lana, nahinumdom sa mga mabangis nga gabii sa kolehiyo. Si Alyssa pirme ang life of the party.
Sa pila ka adlaw kami gidungagan sa uban pa: si Paolo, nga taas ug manipis sama sa iyang mga joke, nga adunay dark-rimmed spectacles ug caustic humor; ang iyang uyab, ang maayo nga giant nga si Gino, nga ang katawa dili gyud malikayan; ang abogado nga si Mira, nga super determined pero reserved; ug ang iyang uyab, ang isog nga si Jasmine, ang bugtong free spirit, nga dili nako matrace bisan pa dinhi sa countryside.
Sa pagsakay sa eroplano, murag nagbiyaay na usab kami sa usag usa, nagbalik sa mga enerhiya nga among gibahin kaniadto sa among pinakabata nga mga adlaw.
3